ممبران دندانپزشکی

Showing all 3 results

۵.۱۰۰.۰۰۰ ریال۶.۵۰۰.۰۰۰ ریال

ممبران دندانپزشکی : بازسازی هدایت‌شده استخوان

در اینجا یک جدول خلاصه از متن آورده شده است:

موضوع شرح
ممبران دندانپزشکی غشای دندانپزشکی برای بازسازی هدایت‌شده استخوان (GBR) به کار می‌رود. این غشاها از نفوذ سلول‌های بافت نرم جلوگیری کرده و به سلول‌های استخوانی فرصت بازسازی می‌دهند.
عوامل ضروری برای موفقیت GBR بسته شدن اولیه فلپ بدون تنش، ایجاد آنژیوژنز، انتقال سلول‌های بنیادی، ایجاد فضای کافی برای رشد استخوان و تأمین پایداری زخم در دوره بهبودی.
انتخاب ممبران دندانپزشکی بستگی به شکل نقص استخوانی، استحکام لازم، عملکرد مانع و نوع ماده پیوند استخوانی دارد.
انواع ممبران دندانپزشکی 1. غشاهای غیرقابل جذب: زیست‌سازگاری بالا، استحکام قابل‌توجه، نیاز به جراحی دوم برای برداشتن، افزایش خطر عفونت. 2. غشاهای قابل جذب: سهولت استفاده، نیازی به جراحی دوم ندارند، ولی مدت زمان عملکرد مانع کوتاه‌تر است.
ویژگی‌های غشاهای کلاژنی قابل جذب از کلاژن طبیعی ساخته می‌شوند یا به صورت مصنوعی متقاطع می‌شوند. سرعت تخریب آن‌ها بالا است، ولی ویژگی‌هایی همچون بهبود ترمیم بافت نرم دارند.
متقاطع‌سازی کلاژن با ریبوز استفاده از ریبوز برای متقاطع‌سازی فیبریل‌های کلاژن، افزایش مقاومت به کلاژنازها و عملکرد مانع به مدت طولانی‌تر (۴ تا ۶ ماه).
ویژگی‌های ممبران دندانپزشکی ایرانی استخوان‌سازی در محل (in situ ossification)، چسبندگی کلاژن و استخوان به بقایای غشا، زیست‌سازگاری بالا، و ادغام غشا در استخوان محلی به عنوان زیرلایه برای استخوان‌سازی.

این جدول می‌تواند به کاربران کمک کند تا سریع‌تر اطلاعات مورد نظر خود را پیدا کنند و درک بهتری از محتوای صفحه داشته باشند.

ممبران دندانپزشکی

ممبران دندانپزشکی

مقدمه

بازسازی هدایت‌شده استخوان (GBR) رایج‌ترین روش برای افزایش حجم استخوان در روش ایمپلنت در دندانپزشکی است. در این روش، از یک غشای مانع (ممبران دندانپزشکی) استفاده می‌شود تا از نفوذ سلول‌های بافت نرم جلوگیری کرده و به سلول‌های استخوانی که رشد کندتری دارند، فرصت بازسازی نقص استخوانی را بدهد.

عوامل دیگری که برای موفقیت GBR ضروری هستند، شامل بسته شدن اولیه فلپ بدون تنش در محل جراحی، ایجاد آنژیوژنز (رشد رگ‌های خونی) در طول فرآیند ترمیم برای تأمین خون‌رسانی مناسب و انتقال سلول‌های بنیادی مزانشیمی، ایجاد و حفظ فضای کافی برای رشد استخوان، و تأمین پایداری زخم در دوره بهبودی هستند.

انتخاب نوع غشای یا ممبرین دندانپزکشی مورد استفاده در GBR به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله شکل و مورفولوژی نقص استخوانی، میزان استحکام لازم برای حفظ فضا، عملکرد مانع و ویژگی‌های کاربردی آن. علاوه بر این، نوع ماده پیوند استخوانی که در زیر غشا (ممبران) استفاده می‌شود نیز نقش مهمی در این انتخاب دارد.

این مقاله به بررسی ویژگی‌های غشاهای GBR (ممبران دندانپزشکی) و نحوه تأثیر آن‌ها بر درمان انواع نقص‌های استخوانی خواهد پرداخت.

خرید انواع ممبران دندانپزشکی

انتخاب صحیح ممبران دندانپزکشی برای بازسازی بهینه استخوان

انتخاب صحیح ممبرین (غشا) برای دستیابی به بازسازی مطلوب استخوان بسیار حائز اهمیت است. امروزه انواع مختلفی از ممبران دندانپزکشی (غشاها) در دسترس هستند که هر یک دارای ویژگی‌های منحصربه‌فردی هستند و باید برای بهبود عملکرد بالینی و نتایج درمانی مورد توجه قرار گیرند.

به طور کلی، ممبران ها به دو دسته غیرقابل جذب و قابل جذب تقسیم می‌شوند.

ممبران غیر قابل جذب

ممبران غیرقابل جذب در طول فرآیند ترمیم و بازسازی استخوان به صورت دست‌نخورده باقی می‌مانند. این نوع غشاها دارای زیست‌سازگاری بالا، استحکام مکانیکی قابل‌توجه، سختی بیشتر و توانایی حفظ فضای مطلوب برای رشد استخوان هستند. این ویژگی‌ها، آن‌ها را به گزینه‌ای ایده‌آل برای افزایش عرضی و عمودی استخوان تبدیل می‌کند، به‌ویژه در مواردی که نقص استخوانی خود توانایی ایجاد و حفظ فضا را ندارد.

با این حال، استفاده از این ممبران ها چالش‌هایی نیز به همراه دارد. نیاز به جراحی دوم برای برداشتن ممبران یکی از معایب آن‌ها محسوب می‌شود.

علاوه بر این، این نوع ممبرین ها از نظر تکنیکی پیچیده‌تر هستند، زیرا برای تثبیت در محل نیاز به پیچ یا پین‌های مخصوص دارند. یکی دیگر از معایب آن‌ها افزایش خطر تماس با محیط دهان است که می‌تواند احتمال عفونت ثانویه را افزایش داده و منجر به کاهش بازسازی استخوان شود.

نمای قبل از جراحی از دو ایمپلنت ناموفق که جایگزین دندان‌های پیشین فک پایین شده‌اند

شکل 1. نمای قبل از جراحی از دو ایمپلنت ناموفق که جایگزین دندان‌های پیشین فک پایین شده‌اند

تصویر رادیوگرافی پری آپیکال کاهش قابل توجه استخوان در اطراف ایمپلنت‌ها و دندان‌های مجاور را نشان می‌دهد.

شکل 2. تصویر رادیوگرافی پری آپیکال کاهش قابل توجه استخوان در اطراف ایمپلنت‌ها و دندان‌های مجاور را نشان می‌دهد.

تیغه آلوئولار پس از بهبود و برداشتن ایمپلنت.

شکل 3. تیغه آلوئولار پس از بهبود و برداشتن ایمپلنت.

تیغه آلوئولار نمایان شده برای ایجاد سوراخ‌های کورتیکال و برداشت استخوان اتوژن

شکل 4. تیغه آلوئولار نمایان شده برای ایجاد سوراخ‌های کورتیکال و برداشت استخوان اتوژن

ممبران قابل جذب

ممبران قابل جذب برای غلبه بر برخی از معایب غشاهای غیرقابل جذب توسعه یافته‌اند. ممبران کلاژنی رایج‌ترین نوع غشاهای قابل جذب هستند. این غشاها چندین مزیت دارند، از جمله سهولت در استفاده، بهبود ترمیم بافت نرم و کاهش خطر نمایان شدن غشا. علاوه بر این، نیازی به جراحی دوم برای برداشتن ندارند که منجر به کاهش عوارض و ناراحتی بیمار می‌شود.

با این حال، ممبران کلاژنی حفظ فضای مطلوب برای بازسازی استخوان را به خوبی تأمین نمی‌کنند و مدت عملکرد مانع آن‌ها کوتاه‌تر از غشاهای غیرقابل جذب است.

 پیچ‌های تِنتینگ در قسمت قدامی فک پایین برای حمایت از پیوند استخوان قرار داده شدند

شکل 5. پیچ‌های تِنتینگ در قسمت قدامی فک پایین برای حمایت از پیوند استخوان قرار داده شدند

تیغه آلوئولار با پیوند ذره‌ای استخوان اتوژن، ماده معدنی استخوان گاوی و فیبرین غنی از پلاکت تقویت شد

شکل 6. تیغه آلوئولار با پیوند ذره‌ای استخوان اتوژن، ماده معدنی استخوان گاوی و فیبرین غنی از پلاکت تقویت شد

غشای کلاژنی با بخیه‌های پریوستال ثابت شده است

شکل 7. غشای کلاژنی با بخیه‌های پریوستال ثابت شده است

تیغه آلوئولار بازسازی‌شده پس از ۶ ماه بهبودی

شکل 8. تیغه آلوئولار بازسازی‌شده پس از ۶ ماه بهبودی

ویژگی‌های ممبران کلاژنی قابل جذب

ممبران های کلاژنی قابل جذب می‌توانند از کلاژن طبیعی ساخته شوند یا به صورت مصنوعی متقاطع (Cross-linked) شوند. غشاهای کلاژنی تجاری دارای زمان‌های متفاوتی برای تجزیه و جذب هستند که به نوع کلاژن و فرآیند متقاطع‌سازی آن بستگی دارد.

انتخاب غشایی که بتواند یکپارچگی ساختاری خود را برای مدت زمان کافی حفظ کند، بسیار مهم است تا سلول‌های استخوان‌ساز فرصت تکثیر و بلوغ در محل نقص استخوانی را داشته باشند. غشاهای کلاژن طبیعی به دلیل سهولت در استفاده و ادغام مناسب با بافت‌ها، گزینه‌ای مطلوب محسوب می‌شوند، اما سرعت تخریب بالاتری دارند.

متقاطع‌سازی کلاژن باعث کند شدن روند تجزیه و حفظ یکپارچگی ساختاری غشا می‌شود و عملکرد مانع را برای مدت طولانی‌تری حفظ می‌کند. این ویژگی در مواردی که نیاز به بازسازی استخوانی گسترده‌تر وجود دارد، اهمیت دارد، زیرا زمان بیشتری برای تکثیر و بلوغ سلول‌های استخوان‌ساز فراهم می‌کند.

فرآیند متقاطع‌سازی می‌تواند از طریق عوامل شیمیایی یا فیزیکی انجام شود. یکی از رایج‌ترین روش‌های شیمیایی، استفاده از گلوتارآلدئید است. با این حال، تحقیقات نشان داده‌اند که متقاطع‌سازی با گلوتارآلدئید می‌تواند واکنش التهابی بیشتری ایجاد کند و با افزایش احتمال باز شدن زخم (Dehiscence) و نمایان شدن غشا همراه باشد.

نمای اکلوزال از تیغه آلوئولار بهبود‌یافته، کانتور سه‌بعدی مطلوب را نشان می‌دهد

شکل 10. نمای اکلوزال از تیغه آلوئولار بهبود‌یافته، کانتور سه‌بعدی مطلوب را نشان می‌دهد

نمایان شدن تیغه آلوئولار پس از بهبودی نشان‌دهنده افزایش استخوان تا سطح پیچ‌های تِنتینگ است

شکل 9. نمایان شدن تیغه آلوئولار پس از بهبودی نشان‌دهنده افزایش استخوان تا سطح پیچ‌های تِنتینگ است

قرار دادن ایمپلنت شماره ۲۷

شکل 11. قرار دادن ایمپلنت شماره ۲۷

 قرار دادن ایمپلنت شماره ۲۵

شکل 12. قرار دادن ایمپلنت شماره ۲۵

فناوری متقاطع‌سازی با ریبوز

در فرآیند گلیکاسیون، از یک قند طبیعی و غیرسمی به نام ریبوز برای متقاطع‌سازی فیبریل‌های کلاژن استفاده می‌شود، در حالی که سطح بالایی از زیست‌سازگاری حفظ می‌شود. غشای کلاژنی OSSIX Plus (محصول Dentsply Sirona) نمونه‌ای از غشاهای قابل جذب با متقاطع‌سازی ریبوز است که از طریق فناوری GLYMATRIX، ثبت‌شده توسط Dentsply Sirona، گلیکاسیون را انجام می‌دهد.

این غشا یکی از پرمطالعه‌ترین غشاهای کلاژنی محسوب می‌شود، به‌طوری که بیش از ۱۰۰ مقاله علمی در مورد کاربرد آن منتشر شده است. OSSIX Plus نسبت به غشاهای کلاژن طبیعی یا سایر غشاهای متقاطع‌شده، سطح متقاطع‌سازی بسیار بالاتری دارد که باعث می‌شود در برابر کلاژنازها مقاوم‌تر باشد و مدت عملکرد مانع آن به ۴ تا ۶ ماه افزایش یابد.

این ویژگی مزایای بالینی قابل توجهی دارد، به‌ویژه در نواقص استخوانی بزرگ‌تر و خارج استخوانی (extrabony defects) که نیاز به عملکرد طولانی‌تر غشا دارند. علاوه بر این، در مواردی که افزایش عمودی استخوان مدنظر است، معمولاً از مواد پیوندی با فعالیت بیولوژیکی بیشتر، مانند استخوان اتوژن استفاده می‌شود.

نمای قبل از جراحی از ایمپلنت‌های ناموفق فک بالا که یک بریج ثابت را پشتیبانی می‌کنند

شکل 14. نمای قبل از جراحی از ایمپلنت‌های ناموفق فک بالا که یک بریج ثابت را پشتیبانی می‌کنند

نمای اکلوزال از دو ایمپلنت در فک بازسازی‌شده

شکل 13. نمای اکلوزال از دو ایمپلنت در فک بازسازی‌شده

 تصویر رادیوگرافی پری آپیکال از ایمپلنت سمت چپ فک بالا کاهش شدید استخوان مارژینال را نشان می‌دهد

شکل 15. تصویر رادیوگرافی پری آپیکال از ایمپلنت سمت چپ فک بالا کاهش شدید استخوان مارژینال را نشان می‌دهد

 تیغه آلوئولار فک بالا پس از بهبودی و برداشتن ایمپلنت

شکل 16. تیغه آلوئولار فک بالا پس از بهبودی و برداشتن ایمپلنت

ویژگی منحصر به فرد ممبران دندانپزشکی ایرانی

یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد ممبران دندانپزشکی ایرانی، استخوان‌سازی در محل (in situ ossification) کلاژن است. یک سری موردی هیستولوژیکی انسانی اولین بار نشان داد که معدنی‌شدن مستقیم بر روی کلاژن گلیکاته اتفاق می‌افتد. این امر در یک مطالعه سری موردی نیز تأیید شده است که چسبندگی کلاژن و استخوان به بقایای غشا را نشان می‌دهد و بیشتر از این نشان می‌دهد که این غشا دارای درجه بالای زیست‌سازگاری است.

ترکیب زیست‌سازگاری بالا و تجزیه طولانی‌تر غشای متقاطع‌شده ریبوز منجر به ادغام غشا در استخوان محلی می‌شود، به طوری که این ماده به عنوان زیرلایه‌ای برای استخوان‌سازی عمل می‌کند.

Guided bone regeneration (GBR) is the most common method used for bone augmentation in implant dentistry. GBR utilizes a barrier membrane to occlude soft-tissue cells and allow slower growing bone cells to repopulate the defect and regenerate bone.1 Additional principles for successful GBR include tension-free primary closure of the flap over the site, angiogenesis during healing to provide the necessary blood supply and undifferentiated mesenchymal cells, space creation, and maintenance for bone ingrowth, and stability of the wound during healing.2 The type of membrane used for GBR is based on several factors, including the morphology of the osseous defect, rigidity for space maintenance, barrier function, and handling characteristics. Another important consideration is the type of bone graft material used under the membrane. This article will discuss characteristics of GBR membranes that direct their use for the treatment of various bone defects.

در اینجا پنج سوال پرجستجو و محبوب در زمینه “ممبران دندانپزشکی” به همراه پاسخ‌های مفصل برای استفاده در بخش FAQ آورده شده است:

1. ممبران دندانپزشکی چیست و چگونه عمل می‌کند؟

پاسخ:
ممبران دندانپزشکی یک غشای تخصصی است که در روش بازسازی هدایت‌شده استخوان (GBR) استفاده می‌شود. این غشا برای جلوگیری از رشد سلول‌های بافت نرم به کار می‌رود و به سلول‌های استخوانی که رشد کندتری دارند، این فرصت را می‌دهد که نواقص استخوانی را پر کنند. ممبران دندانپزشکی باعث می‌شود که فضا برای رشد استخوان حفظ شده و از تشکیل بافت نرم در نواحی حساس جلوگیری شود.

2. چرا انتخاب نوع ممبران دندانپزشکی مهم است؟

پاسخ:
انتخاب صحیح ممبران دندانپزشکی برای موفقیت در درمان ضروری است. نوع ممبران به ویژگی‌های نقص استخوانی، نیاز به حفظ فضای رشد استخوان، و نوع پیوند استخوانی بستگی دارد. ممبران‌ها به دو دسته غیرقابل جذب و قابل جذب تقسیم می‌شوند، که هرکدام مزایا و معایب خاص خود را دارند. بنابراین، برای درمان بهینه، باید نوع ممبران با توجه به شرایط بالینی انتخاب شود.

3. ممبران‌های غیرقابل جذب چه ویژگی‌هایی دارند؟

پاسخ:
ممبران‌های غیرقابل جذب از ویژگی‌هایی همچون زیست‌سازگاری بالا، استحکام مکانیکی قابل‌توجه و توانایی حفظ فضای مطلوب برای رشد استخوان برخوردارند. این غشاها معمولاً برای نواقص استخوانی بزرگ‌تر و زمانی که نیاز به پایداری بیشتر در طول فرآیند ترمیم است، مورد استفاده قرار می‌گیرند. یکی از معایب آن‌ها این است که به جراحی دوم برای برداشتن نیاز دارند و ممکن است پیچیده‌تر باشند.

4. مزایا و معایب ممبران‌های قابل جذب چیست؟

پاسخ:
ممبران‌های قابل جذب از کلاژن طبیعی یا مصنوعی ساخته می‌شوند و مزایای آن‌ها شامل سهولت استفاده، نیاز نداشتن به جراحی دوم برای برداشتن، و کاهش احتمال عفونت هستند. با این حال، عملکرد مانع آن‌ها کوتاه‌تر از ممبران‌های غیرقابل جذب است و در حفظ فضای مطلوب برای رشد استخوان ممکن است ضعیف‌تر عمل کنند. ممبران‌های کلاژنی یکی از رایج‌ترین انواع ممبران‌های قابل جذب هستند.

5. ممبران دندانپزشکی ایرانی چه ویژگی‌های خاصی دارد؟

پاسخ:
ممبران‌های دندانپزشکی ایرانی به دلیل ترکیب زیست‌سازگاری بالا و ویژگی‌های متقاطع‌شده با ریبوز، قابلیت بالایی در استخوان‌سازی در محل (in situ ossification) دارند. این ویژگی‌ها باعث می‌شود که غشاها به راحتی با بافت‌های استخوانی ادغام شوند و به عنوان زیرلایه‌ای برای رشد استخوان عمل کنند. این نوع ممبران‌ها همچنین به‌طور معمول دارای فرآیند تخریب کندتری هستند که باعث می‌شود عملکرد مانع آن‌ها طولانی‌تر باشد.

این سوالات و پاسخ‌ها می‌توانند به کاربران کمک کنند تا اطلاعات بیشتری در مورد ممبران‌های دندانپزشکی بدست آورند و تصمیمات بهتری در انتخاب نوع مناسب برای درمان بگیرند.